Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 19, Krajowy Standard Rachunkowości nr 6 oraz Krajowy Standard Aktuarialny 1/2015 zalecają, aby podczas wyceny rezerw na nagrody jubileuszowe (oraz rezerw na odprawy emerytalne, rentowe, pośmiertne itp.) korzystać z usług licencjonowanego aktuariusza wpisanego na listę aktuariuszy Komisji Nadzoru Finansowego, którego zatrudnia biuro aktuarialne. W przypadku m.in. rezerw na nagrody jubileuszowe zalecane jest także korzystanie z metodologii aktuarialnej.
Wyznaczenie rezerwy na nagrody jubileuszowe jest bowiem skomplikowane, wymagana uwzględnienia wielu założeń finansowych i demograficznych, m.in. stopy dyskontowej, rotacji pracowników w spółce oraz prognoz wzrostu podstawy nagród jubileuszowych w spółce.
Skomplikowany proces wyceny rezerw na nagrody jubileuszowe sprawia, że podczas ich tworzenia pojawia się wiele nieprawidłowości. Występują one najczęściej wówczas, kiedy rezerwy nie są wyznaczane przez licencjonowanego aktuariusza.
Jakie są zatem 2 najczęstsze błędy spotykane podczas wyceny rezerw na nagrody jubileuszowe?
- Tworzenie rezerw na nagrody jubileuszowe tylko na najbliższe płatności. Jest to niezgodne z ustawą o rachunkowości, Międzynarodowym Standardem Rachunkowości nr 19 oraz Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6. Rezerwy na nagrody jubileuszowe powinny być wyznaczane z użyciem metody Projected Unit Credit, która bierze pod uwagę wszelkie prognozowane na przyszłość przepływy pieniężne.
- Nieuwzględnianie tzw. poemerytalnego okresu gwarantowanego. Czas ten dotyczy pracownika, któremu podczas przechodzenia na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej pozostaje mniej niż 12 miesięcy. W tym przypadku pracownik powinien otrzymać nagrodę jubileuszową w dniu rozwiązania stosunku pracy. Kiedy aktuariusz wyznacza rezerwy na nagrody jubileuszowe, powinien uwzględnić ten okres. Może on mieć bowiem znaczący wpływ na wysokość wyznaczonych rezerw na świadczenia pracownicze.